temenni

Bir 'merhaba' yı kaça bölebilirim, güneşte bir eğiklik olabilir mi yoksa bütün söylediklerim gerçekten benden çalınanların umutsuz neticeleri mi?

bunları hiç anlatmadım sana. Anlattıklarımı unutma, kitaplara düştüğüm dip notlar gibi, sonucu kesinleşmemiş cümleler gibi, yaşayıp göreceğiz işte... hiç kimse yi sevmek gibi çırpınırken hayat, sert bir gitar solosu çalıyor müzikte, öylece sürükleniyorum yazdıklarının düzlüğünde...

Bak hala kendimden bahsediyorum, hala olmayanlardan, ne çok umutlu cümle kurulabilirdi oysa olmuş' larının arkasından...

Kedileri sev, çünkü kimsesiz onlar... Böyle mi yazmıştım sana bir zaman?

Mavi gömlekler gibi, gökyüzüyle bir bağ bir tanıklık kurmak gibi, hikayelerini okumak, içinde kendimden cümleler aramak gibi, sana yorduğum her şey için ayrı yazılacak bir şeyler hep olacaktır bu defterlerde. Sen bu yüzden kedi leri sev...

Kimseyi hakkıyla sevememiş, sevmemiş bir adamı yazmak, yılın muhasebesini tutmak gibi, doktor arkadaşların masalarında ne çok sıkıldığımı, her yazının başlığını kendisinin seçtiğini de anlatmışstım sana, ya anlatmadıklarım(n)?

Bütün bunlar sır kalsın, uykular bölünmesin diye biraz da...

Şimdi sen yeni bir yıla başla, yazdığım gibi; sözel sana göre değil, belki bir gün bir davama bakarsın, iki tarafı da ben olan.

Ya da bakışıp geçeriz birbirimizi akşam üzeri, günü geçen saatler gibi...

Dedim ya; uykular bölünmesin diye biraz da...

Hoşçakal... Ya da güle güle...


mustafa/ ankara...ikibinonkışı