Buraya birşeyler yazmak gerek. Otobüsler bir hareketi anlatıyorlar, insanlar kaygısız. Yakında gelecek olan kışı unutmuş sanki Ankara...
Böyle günlerde dışarda olmalı, parkları değilse de terasları bir bahar, bir kentin sonunu görmek boşluğudur bozkır.
Coğrafyasıyla kavgalı kaç insan tanıyorsan yolu bozkıra düşmüştür. Düşmek; ras(t)lamanın bir yan ürünüdür.
Daha fazla ilerlemesin diye uhuyla tutturulan ayrılıklar, ortada görünmemenin imkansız olduğu bir kalabalık buhranıdır Ankara....
msd/ocak2011
2 yorum:
benim de o coğrafyaya yolum düşmüştü.. nasıl kaçtığımı bir ben bilirim.. sevene dokunmayalım (olmasın ayıp) ama ısıtamadı içimi orası orda olduğum dönemde, hemen hiç..
ankara bana hep buhranlı gelir.
Yorum Gönder