bu kente yağmur yağmaz mı,yağar elbet...hem de usulca...
kediler de ağlar,gülenlerini de gördüm oysa...
bunca zaman sonra,yolun karşı tarafında,tepende yağmur öylece yürüyordun,sanki yağmur değil de sen kente dağılıyordun. hep telaşsız,hep kendine kalan bir adım,bir aydınlığı adımlıyordun...
sevindim...çok hem de...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder